Turystyka i Rekreacja - AWF w Krakowie

łasica

przesyłam referat o okresie dojrzewania... dzięki Kasiu Smile

Okres dojrzewania

Adolescencja – okres przemian w życiu człowieka, które z dzieciństwa prowadzą do dorosłości. Obejmuje lata od około 10 do około 20 roku życia.
Okres adolescencji jest, po stabilnym okresie dzieciństwa, czasem intensywnych przemian, którym podlega większość procesów rozwoju (biologicznych, psychologicznych i społecznych).
Adolescencja z perspektywy fizjologicznej to nacisk położony na zmiany w budowie i czynnościach ciała. Początek dojrzewania, wynikający z programu genetycznego, zachodzi w ośrodkowym układzie nerwowym, to z niego wychodzą impulsy do gruczołów endokrynnych, wydzielających hormony odpowiedzialne za przemiany ciała.
Adolescencja z perspektywy psychologicznej dotyczy przede wszystkim procesów emocjonalnych i poznawczych, także rozumienia norm moralnych. W ostatnich latach centralne miejsce w psychologii adolescencji zajęło poszukiwanie przez dorastających własnej tożsamości.
Adolescencja z perspektywy socjologicznej jest elementem kultury. W jego skład wchodzą procesy wchodzenia w społeczne role osób dorosłych oraz procesy tworzenia programów życiowych.
W adolescencji człowiek uzyskuje dwie zdolności istotne do dalszego rozwoju: zdolność do dawania nowego życia oraz zdolność do kształtowania własnego życia. Rozwój każdej z tych zdolności przypada na różny wiek i rozdziela okres na 2 fazy, które w przybliżeniu oddziela 16 rok życia. Pierwsza fazę określa się jako wczesną adolescencję (lub wiek dorastania), a drugą jako późną adolescencję (lub wiek młodzieńczy).
Okres dojrzewania to okres, w którym pojawiają się liczne problemy , przy czym nie dotykają one samą młodzież, ale również jej rodziców oraz szersze społeczeństwo.

Wczesna adolescencja
Obserwowalne fizjologicznie przemiany organizmu rozpoczynają się od tzw. skoku pokwitaniowego, czyli szybkiego wzrostu ciała , który u chłopców wstępuje przeciętnie między 12 a 15 rokiem życia i powoduje przyrost wysokości o około 20 cm, towarzyszy mu przyrost wagi o około 20 kg . U dziewcząt skok pokwitaniowy rozpoczyna się o około 2 lata wcześniej niż u chłopców, traw krócej i jest mniej nasilony.
Skok pokwitaniowy dotyczy zarówno układu kostnego i mięśniowego, jak i pozostałych części ciała. Budowa ciała dziewcząt i chłopców znacznie się różnicuje; u chłopców rozrastają się ramiona, a sylwetka staje się bardziej „kanciasta”, u dziewcząt rozrasta się miednica oraz podskórna tkanka tłuszczową powodującą zaokrąglenie się sylwetki. Wkrótce po zakończeniu skoku pokwitaniowego organizm uzyskuje dojrzałość płciową.
Niektóre zmiany fizyczne są powodem zmartwień i niepokojów. Na skutek zmian w soczewce oka może pojawić się wada wzroku. W związku z wydłużeniem się strun głosowych zmienia się brzmienie głosu: u dziewcząt staje się on nieco niższy, natomiast chłopcy przechodzą przez, zazwyczaj przykry dla nich okres mutacji, zanim obniżenie głosu o około 1 oktawę ostatecznie się ustali. Zanim nastąpi rozrost kości długich w obrębie kończyn występuje duży rozmiar dłoni i stóp. Z kolei w obrębie twarzy najpierw rozrasta się nos i podbródek, co powoduje, że przejściowo wygląda się nieproporcjonalnie. Chłopców niepokoją także zmiany skórne , przede wszystkim tzw. trądzik młodzieńczy. Ponadto zwiększona aktywność gruczołów łojotokowych powoduje szybkie przetłuszczanie się włosów, a gruczołów potowych – występowanie ostrego zapachu potu. U chłopców występuje również krótkotrwały okres niezręczności ruchowej.
Dostrzegane przez dorastających zmiany w wyglądzie i czynnościach ciała wpływają na ich obraz własnej osoby oraz na związane z nim emocje.
Procesy neurohormonalne przekształcające organizm przyczyniając się do występowania zwiększonego pobudzenia emocjonalnego oraz do labilności (chwiejności) emocji. U wielu dorastających nasila się lękliwość. Charakterystyczna dla dorastających jest też ambiwalencja uczuć, tj. niemal równoczesne przeżywanie, takich jak np. miłość i nienawiść.
Rozwój społeczny. Interakcja z rówieśnikami i dorosłymi.
Związki rówieśnicze.
Niekiedy na początku okresu dorastania, można zaobserwować przejściową fazę tzw. antagonizmu płci tj. wzajemnej niechęci do siebie osób płci odmiennej, jest ona silniej wyrażona przez chłopców. Dorastający spędzają coraz więcej czasu z rówieśnikami, a coraz mniej z rodzicami.
Typy związków rówieśniczych:
• Paczki (kliki) – małe, blisko ze sobą zżyte grupy, złożone z osób najpierw tej samej płci, później heteroseksualne
• Grupy - liczniejsze, kontakty między ich członkami oparte są na podobnych zainteresowaniach oraz orientacjach zawodowych
• Związki przyjaźni - obejmują zazwyczaj jednego lub dwoje bliskich przyjaciół, z którymi kontakty są intensywne oparte na lojalności i zaufaniu.
Grupy rówieśnicze mogą wywierać pozytywny jak i negatywny wpływ na osobę dorastającą. Do pozytywów zalicza się: solidarność grupową, wzmocnienie poczucia własnej wartości, bezpieczeństwo emocjonalne, rozwijanie zainteresowań oraz form współdziałania. Niestety solidarność grupowa może wyzwalać niechęć oraz nienawiść do innych, poczucie własnej wartości może przerodzić się w zuchwałość, obawa o własne bezpieczeństwo w agresję wobec domniemanych wrogów.
Funkcje grupy rówieśniczej:
• Zastępowanie rodziny
• Stabilizacja osobowości
• Wzbudzanie poczucia własnej wartości
• Określanie standardów zachowania
• Zapewnianie bezpieczeństwa wynikającego z liczebności
• Rozwijanie społecznych kompetencji
• Przyjęcie wzorów i ich naśladowanie
Na okres dorastania przypadają początkowe fazy uczucia miłości. Określane są one często jako:
1. miłość szczenięca – gdy ważniejsze jest samo kochanie, niż jego obiekt
2. miłość cielęca – gdy obiekt uczuć otoczony jest bezgranicznym uwielbieniem
3. miłość romantyczna – przypadająca zazwyczaj na wiek młodzieńczy
Związki z dorosłymi:
Wraz z dorosłymi wyraźnie zmienia się stosunek dorastających do rodziców.
Obszary konfliktowe: sprzeczności między kontrolą ze strony rodziców a potrzebą swobody u dorastających; między odpowiedzialnością rodziców – a dzieleniem się nią z dorastającymi, między przykładaniem przez rodziców dużej wagi do nauki szkolnej – a poświęceniem czasu na inne rodzaje aktywności przez dorastających.
Główne rodzaje działalności:
• zdolność do wyznaczania odległych celów oraz podporządkowana im, zorganizowana i planowa aktywność
• poszerzenie się działalności wskutek wchodzenia w nowe sytuacje i nowe środowiska społeczne, także wskutek poznawania wciąż nowych obszarów wiedzy i wytworów człowieka
• dążenie do przeżyć wzruszających i pięknych. Młodzież zazwyczaj lubi ryzyko i tajemniczość, nastrój romantyzmu, pociąga ją nieokreśloność i nowość
• intensywność ich działań, oddanie się jakiejś ulubionej czynności bez reszty, bez względu na zmęczenie i inne przeszkody
• w czasie wolnym od nauki młodzież podejmuje różne formy aktywności indywidualnej i zbiorowej: słuchanie muzyki, kino, dyskoteki, oraz coraz częściej skupia swoje zainteresowania wokół komputera
• charakterystyczne formy aktywności zespołowej: gry i zabawy, sport
• stosunkowo duża część młodzieży interesuje się przyrodą, niekiedy angażując się w ruchy proekologiczne

Późna adolescencja
Dojrzałość uczuciowa
Rozwój uczuć przypadający na wiek młodzieńczy, zmierza w kierunku uzyskania dojrzałości uczuciowej, która charakteryzuje przejście od zależności uczuciowej do niezależności, od niekontrolowanego uzewnętrzniania uczuć do ich kontroli, od nieopanowanego ulegania uczuciom do ich opanowania, od egocentryzmu do socjocentryzmu.
Rozbudowa związków interpersonalnych
Następuje rozbudowa związków z innymi ludźmi, nie tylko z rówieśnikami. Podstawą związków z rówieśnikami są wspólne zainteresowania i orientacje zawodowe. Coraz częściej młodzież nawiązuje kontakty z osobami starszymi, chętnie rozmawia z nimi na tematy osobiste, zwraca o poradę. Konflikty interpersonalne w rodzinie stają się zazwyczaj łagodniejsze, młodzież cechuje większe zrozumienie dla argumentów rodziców.
Potrzeby seksualne
Wraz dojrzewaniem płciowym i powodowanymi przez nie zmianami pojawiają się nowe odczucia i nowe pragnienia. Teraz na podłożu dojrzewania płciowego , rozwija się potrzeba seksualna.
Rodzaje podejmowanej aktywności
• Porządkowanie aktywności i eliminowanie aktywności bezładnej, chaotycznej i nieukierunkowanej
• Różnicowanie się aktywności, organizowanie i wyodrębnianie nowych jej rodzajów
• Wytwarzanie się złożonych form aktywności ukierunkowanej i uprzedmiotowionej
• Kształtowanie się i przemiany wewnętrznych mechanizmów regulacji aktywności
Zainteresowanie młodzieży budzą także subkultury młodzieżowe.

Formy uprawiania turystyki w okresie dojrzewania
Wczesna adolescencja:
• Turystyka krajoznawcza (nastawiona na kontakt z przyrodą, poznawanie obiektów kultury, poznania zwyczajów i obyczajów ludzi, kontakt z ludźmi)

Późna adolescencja:
• Turystyka kwalifikowana
• Wyjazdy zagraniczne

robaczek

powinny byc za niedlugo na mailu jakies referaty Smile

T-O-M-E-K

Dzięki Wielkie za info Smile

Sznurek · Dołączył: 25 Lut 2007 Posty: 32 Przeczytał: 0 tematów

a ma ktos o okresie przedszkolnym? Cool